Sometimes

Sometimes all you can give is love 
Sometimes all you have is not enough 

Sometimes life is like a dream 
Sometimes dreams aren’t what they seem 

Sometimes laughter can heal your heart 
Sometimes it’s laughter that breaks it apart 

Sometimes the world goes faster than you can go 
Sometimes even fast is still too slow 

Sometimes going home is the only thing on your mind 
Sometimes home is the only place you can’t find 

Sometimes you are too tired to sleep 
Sometimes you are too sad to weep 

Sometimes freedom holds you back 
Sometimes a wedding dress is black 

Sometimes loneliness is what you need 
Sometimes there’s a harvest without a seed 

Sometimes darkness can be too bright 
Sometimes rain gives you delight 

Sometimes you think you understand 
Sometimes you know you really can’t 

Sometimes what sets you free are restrictions 
Sometimes what makes most sense are contradictions.

आमा

खुम्चिएको निधार , फुलेका जिउका नशा अनि खिइएको त्यो शरीर,

कुरूप हैन आमा, तिर्थ भन्छु त्यसलाई म, भन्छु परमात्माको मन्दिर ||

सम्पन्न भएन त के भो,

डोको भित्र बिछ्यौना पाउने,

मेरो बाल्यकाल सर्बोत्तम- सुन्दर छ,

आफु खिएर मलाइ खुवाउने ,

तिम्रो महिमा अपरम्पार छ !!

उकालो-ओरालो, घास-दाउरा र पानी पधेरा,

जुध्नै पर्ने र जित्ने पर्ने लडाई साझ-सबेर,

दुखाएर आफुलाई जोगायौ मलाइ,

मुटुको टुक्रा र आखाको नाम दिलाई ||

कठोर जिन्दगीमा भार मेरो बोक्दै,

लुकाई पिडा, ममता र प्यार पोख्दै,

जुध्दै आफू, जोगायौ मलाई रात-दिन

कसैगरी तिर्न म सक्दिन आमाको ऋण ||

एक्लो छु

म !
माटो भएर ढुङ्गा सगै
टासिन जानिन, 

किनार भएर नदी सगै
गासिन जानिन,
अन्यायको जातोमा मकै सरी
पिसिन जानिन,
आकाश भएर क्षितिज सग
मिसिन जानिन,
त्यसैले.....
म एक्लो छु , नितान्त एक्लो !

न बुढो राजनीतिक
ईतिहासको खोल ओडेर
यथास्थितिमा लम्पसार परी
काँग्रेस बन्न सके

न म
दोबाटोमा दोधार/ दोमन लिएर
ठिङग उभी रहने दुई जिब्रे
ए.माले बन्न सके ……

न त म
मिठा मिठा सपना बाड्दै,
आशै आशाको स्वर्ग दिलाउदै,
धामसको खेती गर्ने,
ए.माओवादी बन्न सके ……
त्यसैले.....
म एक्लो छु ,नितान्त एक्लो !!

मेरो दुई खुट्टाहरु
आन्दोलनहरुमा भिड
थपी दिन मात्र काम आए ।
मेरो हातहरु
आमासभाहरुमा थपडी
मार्न मात्र लगाए ।
अलिकती बिबेक पनि
चाप्लुसी र चाकडीमा नै कजाए ।
त्यसैले....,
म एक्लो छु ,नितान्त एक्लो !!!

आज सोच्छु,
भाग्य पनि कस्तो कस्तो ?
कोही दरबारबाट एकान्त कुना तिर बसाइ सरे,
कोहि कल्पनाको आकशबाट यथार्थको धरतिमा झरे,,
नहुने जति नेपालमा नै हुदो रहेछ हारेकाहरुले नै चैन गरे
त्यसैले....,
म एक्लो छु ,नितान्त एक्लो

हुँदैन जातीय राज्य

'प्रजातन्त्र नासिए त्यसलाई पुनः फर्काउन सकिन्छ तर राष्ट्रियता गुम्यो भने त्यो फर्काउन कठिन हुन्छ'- मैले पढेको कुनै विद्वान्को यो भनाई याद हुन्छ र म झस्कन्छु। सामन्ती ढलेर नवयुगको सूर्योदय भएकामा बिछट्टै खुसी हुनेमा अन्य जस्तै म पनि थिएँ। तर आज केही प्रश्नले झस्काउँछ- अबको संघीयताको मोडल कस्तो हुने? आज मैले टेकेको यो जमिन अब छिट्टै विकास, प्रगति, स्वतन्त्रता र आत्मसम्मानले युक्त होला या अर्को अकल्पनीय दुर्दशामा फस्ला? हामी अब विकासको रफ्तारमा दौडेउँला या आफ्नै अन्तर्कलहले महाभारतको यदुवंशीको हालतमा पुग्ने हो?

निर्माण थाल्दा जसरी जमिन, नक्सा, निर्माण सामग्री, त्यसको अवस्थिति र त्यसप्रति निरन्तर ख्याल गर्नुपर्छ, त्यसैगरी देशलाई नयाँ रुप दिनुपूर्व धेरै कुरा ख्याल गरिनुपर्छ। सत्ता कब्जा गर्ने आशयका साथ उरालिएका लहडी नारामा बहकियौँ भने युगौँ युगसम्म भावी सन्ततिले समेत त्यसको मूल्य चुकाउनुपर्नेछ। हाम्रोजस्तो बहुजातीय मुलुकमा राजनीतिक नाफाका लागि केन्द्र बनाएर ल्याइएको जातीय नारा नै एउटा त्यस्तो मुद्दा हो, जसले मजस्ता वर्गपक्षधर धेरैलाई नया" संविधान नबनुन्जेल झस्काइरहने नै छ।

यो युग विश्वबान्धुत्वको हो। 'वन वर्ल्ड, वन ड्रिम' अर्थात् 'एउटा विश्व, एउटै सपना', गत ओलम्पिक खेलकुदको अवसरमा छिमेकी देश चीनले दिएको नारा हो यो। महान् दार्शनिक कार्ल्स मार्क्सको परिकल्पना उत्तिकै मानवीय थियो। सिमानाविहीन एउटै संसारको परिकल्पना महान् आदर्श कल्पना हो। 'अंग्रेजी भाषा बहिष्कार गर्छौँ' भनिरहेका फ्रान्सेलीहरु त्यो गलत रहेछ भनेर अंग्रजी सिक्न भाषा कक्षामा धुइरिन थालेको दशकभन्दा बढी भइसक्यो। 'भाषिक साम्राज्यवाद' भनेर जति नै उग्र विरोध गर्नेहरुका लागि पनि आजको विश्वको माध्यम भाषा अंग्रजी नै हो। संयुक्त राष्ट्र संघको महासभामा बाबुराम भटराईले अंग्रेजीमै भाषण गरे, नेपालीमा होइन। छुट्टाछुटै देशहरुको साझा संघ 'युरोपियन युनियन' आफ्नो झण्डामा अझै तारा थप्दैछ, एकीकृत हुँदैछ। संकुचित राष्ट्रियता छाडेर मान्छे 'ग्लोबल' जाति हुन खोज्दैछ। मार्क्सले कल्पेजस्तै संसारभर क्रान्तिका मुस्लो उठ्दै क्रमशः विश्व एउटै राज्य भएर साम्यवादीकरण नभएको भए पनि संसार विस्तारै एउटै घरमा रुपान्तरित हुन थालेको छ। भूमण्डलीकरणका नाफा/घाटाका विषयमा आ-आफ्ना ठाउँमा अनेकौ" विश्लेषण हुन सक्लान् तर सूचना र सञ्चारका चमत्कारले, मानवीय, साँस्कृतिक र अन्यरुपले विश्व सनैसनै एउटा गाउँका रुपमा विकसित हुँदो छ।

तर ठीक यतिखेर हाम्रो पूर्खाको मन्त्र 'वसुधैव कुटुम्बकम्' (उदार दिल भएकाहरुका लागि संसारका सबै आफन्त हुन्) बिर्सेर केही बन्धु जातीय आधारमा नै देश भाग लगाउने कुरा गरिरहेछन्। म विलखबन्दमा पर्छु। म जातमा जाउँ कि विश्व बान्धुत्वमा? म कविलाहरुको झुण्डमा जाउँ कि एकीकृत विश्वघरमा? यो खोलापारि मेरो जातिको राज्य, त्यो डाँडातर्फ तिम्रो जातिको राज्य भनेर आँठो बाँध्ने सपना देख्नेहरुलाई म स्वाभिमान, पहिचान र अधिकारको कुरा गर्ने बहादुर क्रान्तिकारी देख्नै सक्दिन। त्यसमा म त देख्छु- सन्ततिको कहालिलाग्दो भविष्य। बाइसे र चौबीसे राज्यको उही पुनरावृत्ति। उही अधोगति। जातीय भाग नलगाएकै कारण यो मुलुक कमजोर भयो, हामी गरिब भयौं र हाम्रा अधिकार हरिए भनेर म मान्न सक्दिन। स्थानीय स्रोत, साधन र पहिचान वृद्धिमा संघीयता सहायक अवश्य हुन्छ तर जातीयता प्रमुख हो भन्ने कुरा मान्न सकिन्न। आजको मानवले कल्पना गर्न पनि नहुने कुरो हो जात। त्यसमाथि सोभियत संघ, इथियोपिया जस्ता राज्य जातीय कारणले विभक्त भएको इतिहास संसारसामु छ।

गणेश रसिकले 'दशगजामा उभिएर' नामको कितावमा लेखेका छन्- 'भट्टराई बाहुनदेखि लिम्बू, क्षत्री, गुरुङ, मगर, नेवार, शेर्पा, थारु, थकाली र विश्वकर्मासँग सम्म वैवाहिक सम्बन्ध गा"सेको भोजपुरका माझकिरा"ती राईहरु हाम्रो परिवार हो।' अनि त्यही सन्दर्भ जोडेर जगदीश घिमिरेले 'अन्तर्मनको यात्रा' मा लेखेका छन्- 'नेपालको मात्रै होइन, संसारभरिकै हरेक परिवार गणेश रसिकको जस्तै रगत मिसिएको परिवार हो। म गणेश रसिक हुँ र गणेश रसिक म हुन्। के फरक छ हामीमा? केही पनि छैन। फरक पार्न खोज्ने झ्याउकिरीका गीतजस्ता नाराहरु, प्रायोजनाहरु षड्यन्त्र हुन्। 'आर्य हुँ' भन्ने कासी गोत्रे चुच्चे अनुहारहरुमा नेप्टा नाक र चिम्सा आँखा कति छन् कति। 'मंगोल हुँ' भन्ने लासागोत्रे नेप्टे अनुहारमा पनि चुच्चे नाक र ठूला आँखा कति छन् कति। ती स्थुल तत्व हुन् तर ती पनि बोल्छन्। लुक्दैनन्। सुक्ष्म तत्वहरुको अध्ययनले किटानीका साथ भन्छ- संसारमा कुनै पनि जात वा जाति चोखो छैन। कुनै परिवार चोखो छैन। कुनै व्यक्ति चोखो छैन, देखिएर वा लुकेर। मान्छे नाक, कान, आँखा, कपाल, रंग, वर्ण, जात जाति, कुल, धन, शिक्षा, भूगोल, र गत केही पनि होइन। मान्छे केवल विवेक र विचार हो।' हो, मान्छे भने विवेक हो। तर पनि नवयुगको उद्घोष गर्ने कोही किन जातको कुरा गरिरहेका छन्? अब हामी जातीयतामा फर्केर कस्तो विकाश र प्रगतिको कुरा गर्ने?

हामी नेपाली व्याकुल माइलाको 'सयौँ थुंगा फूल' का एउटै थुंगो हौँ। हामी थुंगोका पत्रपत्र होइनौँ। हुन सक्दैनौँ। पत्रपत्रमा हाम्रो पहिचान छैन। हामी विश्वले चिनेको 'गुर्खा' हौँ। बुद्ध र सगरमाथाका सन्तान हौँ। हामीले जातका आधारमा राज्य वर्गीकरण र नामाकरण सुरु गर्यौँ भने भोलि गोत्र, थर र मूलजस्ता अन्य कुराबाट पनि राज्य हुनुपर्छ भन्ने तर्क उठ्न सक्छन्। र त्यसलाई नस्वीकारी धर पाइने छैन। अनि सयभन्दा बढी जाति र भाषा भएको मुलुकमा ६,७ जातिले मात्र पाउने भाग? कुनै ठाउँमा हिजो कुनै जातिको वर्चस्व थियो भन्ने आधारमा राज्यको बहस चलाउन थाल्ने हो अवसान भइसकेका पूर्व राजा/महाराजा र तिनका सन्तानले पनि छुट्टाछुट्टै राज्य माग गर्न पाउने भए। तिनका खलकलाई पनि राज्य भाग लाइदिए भो। मल्ल राज्य, सेन राज्य, गोपाल राज्य, महिषपाल राज्य, किरात राज्य, खस राज्य, शाहवंशीय गोर्खा राज्य र अरु थुप्रै राज्य। यसर्थ, जातीय र ऐतिहासिक आधार भन्दै राज्यको कल्पना गर्न थाल्ने हो भने देश बर्बादीमा जानेछ। यसो हुँदा त हिजो ज-जसको नाममा राज्य थियो, तिनले आज अंश पाएझै राज्य पाउने भए र ती वंश र जातबाहेकले राज्य नपाउने भए। अब उनीहरुले चाहिँ कहाँ राज्य खोज्न जाने र कसले दिने? इतिहासमा अनेक मत र विरोधाभाष छन्। हामी जटिलतातिर जाने कि सरलतातिर? समन्वयतर्फ जाने कि झगडातर्फ?

पृथ्वीनारायण शाहको शासन गर्ने महत्वाकांक्षाले नेपाल जन्म्यो तर उनले कसैलाई यो भाषा लेख्न, पढ्न या बोल्न भनेर वर्जित गरेनन्। कसैका साँस्कृतिक अधिकारमाथि बन्देज लगाएनन्। हिन्दु बहुल यो राज्यमा उनले 'मुस्लिमहरुको गाई काट्न पाउने अधिकार' खोसे भनेर आरोप लागेको छ तर दिल्लीका मुस्लिम सम्राट अकबरले समेत आफ्नो राज्यमा गाई काट्नमा प्रतिबन्ध लगाएको श्रुति छ। नेपाली भाषा लादिएको भाषा हो भनेर केही जनजाति नेताहरु 'डलर खेती' गर्दैछन् तर माध्यम भाषा र राष्ट्रिय भाषाका रुपमा स्थापित नेपाली भाषा समृद्ध भाषा हो, जो आज अधिकांश नेपालीले बुझ्छन्। आज नेपाली भाषा नबुझ्ने कति प्रतिशत जनता छन्? बखेडा झिकेर अधिकार प्राप्ति हुन्न। संघीयता बनोस् तर जात र जाति झुण्ड्याइएका राज्य नबनून्। हिजो 'हिन्दु राज्य नेपाल' भन्दा चित्त दुखाउने हामीले कसरी आज नेवा, मगरात, तमु राज्य, किरात राज्य र तामाङ राज्यका कुरा गर्न सुहाउँछ? यो मुलुकको कुन भागमा एउटै मात्रै जातिको वर्चस्व छ?

हजारौँ वर्षको ज्ञान र चेतना संगाल्दै हामीहरु कविला, जातजाति आदिका अनेकौँ साम्प्रदायिक खुडि्कला चढ्दै राष्ट्रसम्म आइपुगेका हौँ। 'इम्याजिन देयर इज नो कन्ट्री' भन्दै विश्व एकताको आह्वान गरेर जोन लेननले गित गाएको धेरै वर्ष भइसक्यो। अनि हामीचाहिँ यो शताब्दीमा डोब, गोत्र र जात खोतल्न थाल्दैछौँ। भुलेर पनि हामीले त्यसो गर्यौँर भने इतिहासले धिक्कार्ने छ। अब अधिकारको खोजी भन्दै फेरि पिता पूर्खाको डोब खोतल्न थाल्ने हो भने हामीले आफूलाई मान्छे नभने भो। हामी किन नजाने रामापिथेकस सभ्यतामा? किन नलगाउने रुखका बोक्रा? किनकि कुनै बेला बाघ र मृगका हाड हाम्रा पूर्खाले लगाउने गहना थिए। रुखका बोक्रा र छाला तिनको बस्त्र। भो छोडिदिउँ जिन्स, कटन र नरम जुत्ता। थालौ"- बोक्रे सभ्यता। राजतन्त्रात्मक व्यवस्था त्यही कविलायुगीन संस्था थियो।



अब त्यसलाई ढालेर अर्को जातीय युगतिर फर्कनु कुनै पनि अर्थमा प्रगतिशील हुन सक्दैन। त्यो युगमाथि धोका हुनेछ। जात र जातीयता सिद्धिएर मान्छेको एउटै जाति हुने कुरा कल्पना गरिएका बेला पुनः जातजातिका राज्य कल्पना गर्नु अपराध हो। कतिले मुखिया चेतनाले ग्रस्त भई यसलाई उरालेका पनि हुन सक्छन् तर त्यसो हुन दिनै हुन्न। कसैलाई बृहत् नेपालको कार्यकारी पदमा पुग्न सक्छु भन्ने कल्पना छैन र ती कुनै छोटेमोटे राज्यको राज्यपति, गाउँपति या मुखिया बन्ने रहरले अनेकौं उट्फट्याङ राज्यको माग गरिरहेछन् भने हामी पनि तिनकै पछि लाग्ने? जातिवाद र क्षेत्रवादको नसा महानसा हो। आशा छ, नयाँ नेपालका कुशल कालीगढहरुले नक्सामा रंग दल्दा जातीयता मेटाइदिनेछन् अनि सयौँ थुंगा फूलको एउटै समृद्ध, मानवीय संघीय नेपाल बन्नेछ।

¯\_( ツ)_/¯

You left me alone in dark 
and made a pain just like a shark. 
There's no need for talking,
don't get tired for explaining 

Nothing will be the same again 
and our love never will begin. 
Stop telling me about your regrets, 
you'd never touch my soul again 
and never search my heart again. 
'Cause I don't wanna hear your usual lies. 

Ohhhh!! it's too late 
I'm afraid Ex-Love 
I started to HATE.


...
..
.

So never try to come in front of me,  BITCH !!

Living the Colours

Mixing shades in a palette

I reflected …..

I was a different colour….

One created by my parents.

I add to this ….

Another hue

In the collage of colour,

With my creative brush.

A little soil,

A little breeze

Some fire

And a little water,

A lot of life,

Caressing Nature

I gave birth to whole art.

Mixing colours I think

I am the brush

Stroking colour onto a

Blank canvas …..

And Living the colours ……

Organ Transplantation: A new era in Medical Field

Organ transplantation is the moving of an organ from one body to another or from a donor site on the patient's own body, for the purpose of replacing the recipient's damaged or absent organ. The emerging field of regenerative medicine is allowing scientists and engineers to create organs to be re-grown from the patient's own cells (stem cells, or cells extracted from the failing organs). Organs and/or tissues that are transplanted within the same person's body are called autografts. Transplants that are recently performed between two subjects of the same species are called allografts. Allografts can either be from a living or cadaveric source.

Organs that can be transplanted are the heart, kidneys, liver, lungs, pancreas, intestine, and thymus. Tissues include bones, tendons (both referred to as musculoskeletal grafts), cornea, skin, heart valves, and veins. Worldwide, the kidneys are the most commonly transplanted organs, followed closely by the liver and then the heart. The cornea and musculoskeletal grafts are the most commonly transplanted tissues; these outnumber organ transplants by more than tenfold.

Organ donors may be living, or brain dead. Tissue may be recovered from donors who are cardiac dead – up to 24 hours past the cessation of heartbeat. Unlike organs, most tissues (with the exception of corneas) can be preserved and stored for up to five years, meaning they can be "banked". Transplantation raises a number of bioethical issues, including the definition of death, when and how consent should be given for an organ to be transplanted and payment for organs for transplantation. Other ethical issues include transplantation tourism and more broadly the socio-economic context in which organ harvesting or transplantation may occur. A particular problem is organ trafficking. Some organs, such as the brain, cannot yet be transplanted in humans.

In the United States of America, tissue transplants are regulated by the U.S. Food and Drug Administration (FDA) which sets strict regulations on the safety of the transplants, primarily aimed at the prevention of the spread of communicable disease. Regulations include criteria for donor screening and testing as well as strict regulations on the processing and distribution of tissue grafts. Organ transplants are not regulated by the FDA.

Transplantation medicine is one of the most challenging and complex areas of modern medicine. Some of the key areas for medical management are the problems of transplant rejection, during which the body has an immune response to the transplanted organ, possibly leading to transplant failure and the need to immediately remove the organ from the recipient. When possible, transplant rejection can be reduced through serotyping to determine the most appropriate donor-recipient match and through the use ofimmunosuppressant drugs.

Timeline of successful transplants

• 1905: First successful cornea transplant by Eduard Zirm [Czech Republic]
• 1954: First successful kidney transplant by J. Hartwell Harrison and Joseph Murray (Boston, U.S.A.)
• 1966: First successful pancreas transplant by Richard Lillehei and William Kelly (Minnesota, U.S.A.)
• 1967: First successful liver transplant by Thomas Starzl (Denver, U.S.A.)
• 1967: First successful heart transplant by Christian Barnard (Cape Town, South Africa)
• 1981: First successful heart/lung transplant by Bruce Reitz (Stanford, U.S.A.)
• 1983: First successful lung lobe transplant by Joel Cooper (Toronto, Canada)
• 1984: First successful double organ transplant by Thomas Starzl and Henry T. Bahnson (Pittsburgh, U.S.A.)
• 1986: First successful double-lung transplant (Ann Harrison) by Joel Cooper (Toronto, Canada)
• 1995: First successful laparoscopic live-donor nephrectomy by Lloyd Ratner and Louis Kavoussi (Baltimore, U.S.A.)
• 1997: First successful allogeneic vascularized transplantation of a fresh and perfused human knee joint by Gunther O. Hofmann
• 1998: First successful live-donor partial pancreas transplant by David Sutherland (Minnesota, U.S.A.)
• 1998: First successful hand transplant (France)
• 1999: First successful Tissue Engineered Bladder transplanted by Anthony Atala (Boston Children's Hospital, U.S.A.)
• 2005: First successful partial face transplant (France)
• 2006: First jaw transplant to combine donor jaw with bone marrow from the patient, by Eric M. Genden Mount Sinai Hospital, New York
• 2008: First successful complete full double arm transplant by Edgar Biemer, Christoph Höhnke and Manfred Stangl (Technical University of Munich, Germany)
• 2008: First baby born from transplanted ovary by James Randerson
• 2008: First transplant of a Vertebrate trachea|human windpipe using a patient’s own stem cells, by Paolo Macchiarini (Barcelona, Spain)
• 2008: First successful transplantation of near total area (80%) of face, (including palate, nose, cheeks, and eyelid by Maria Siemionow (Cleveland, USA)
• 2010: First full facial transplant, by Dr Joan Pere Barret and team (Hospital Universitari Vall d'Hebron on July 26, 2010 in Barcelona, Spain.)
• 2011: First double leg transplant, by Dr Cavadas and team (Valencia's Hospital La Fe, Spain)

........????.........

Sometime I go on wondering...
Sometime I go on wondering:
If  I had lived in the shadows of your curls,
My life would have been full of delights.
This darkness, the fate of my life,
Could have been lost in your eyes-lights.


It was not possible for me being a stranger
To lose myself in your elegance---
Your soft body, your hawk-like half-opened eyes—
And to live in a beautiful setting.


If  bitterness of the world had called on me,
I would have taken from your lips a sip of sweetness.
If  life had screamed to pull my head away from you,
I  would have quietly lived in dark shadows of your hair.


But it could not happen.
It could not happen and now such are the things:
You are not with me, your sorrows and desires are not with me.
My life is now passing in ways
I desire no assurance from anyone.


I have been through all worries in the world,
I am walking now on roads unknown.
Dreadful shadows now surround me,
Wishing thorns—pains—to me.


Free, without a goal or a guiding light,
My life is now wandering through emptiness.
I will be lost in this emptiness one day,
I know this, my friend, but still


Sometime I go on wondering. 




(copied)

Captured Moments

My Mother: my God

My Mother: my God !!

Everyone has a past

Some have had good while some bad

But long it never lasts

One good, I'm sure everyone has had

As we know, life is uncertain,

Where only God can pull the curtain

Thinking of which

My mind begins to twitch

Things we expect much

But forget, it's all about luck

To have someone -  whom you can rely on

In this world of deceit, it can only be your MOM

She strives hard, to help you grow

But you always keep craving for more

When one day you know there'll be no one to adore

Cause she has less time in store

We think of how to make the call

When we sit back and think of all

Times we begin to fall

Is understood, when we sit in closed walls

I wish I could make all her dreams come true

Give her all the happiness, she deserves to

Relieving her of all the pain she goes through

But, God plays a game tying my hands too.

My Mother: my God. I love you Mommy.

म कवितामा जीवन लेख्छु

म हाँसो लेख्छु,म आँशु लेख्छु

म खुशी लेख्छु,अनी पिडा लेख्छु

म जन्म लेख्छु र मृत्‍यु लेख्छु

किनकी म कवितामा जीवन लेख्छु

बिश्वास लेख्छु,घात लेख्छु

मिलन अनी बिछोड्का श्रिन्खला लेख्छु

प्रेम लेख्छु,घ्रिणा लेख्छु

किनकी म कवितामा जीवन लेख्छु

योबन कोर्छु,योबनका उन्माद उतार्छु

योउन् कल्पिन्छु र सन्तुस्टी रच्छु

अंग नाप्छु र इकाइ लेख्छु

किनकी यि नै जीवन हुन् र

म कवितामा यही लेख्छु

समाज सोच्छु र नियत प्रस्ट्याउछु

गरिबि खनेर,समानता झल्काउछु

पोलेका मकै र डडेका बिबसता लेख्छु

च्यातिका बोरा र टन्टालपुर घाम देख्छु

म जस्तो देख्यो त्यस्तै लेख्छु

किनकी म कवितामा जीवन लेख्छु।

बाँच नेपाली भै !

रातो र चन्द्र सुर्य  


बाँच्नु नै छ यदि भने, बाँच नेपाली भै
बोल्नु नै छ यदि भने, बोल नेपाल नै
आमाको नै गर यदि गर्ने भए याद
भएकोमा नेपाली नै बाँच गर्वसाथ।
दुई हाथ जोड्ने भए, जोड नेपाललाई
आमालाई रोज, पाउने भये ईश्वरलाई
सुन हीरा यही खोज नगरेर बेर
आफुलाई पाउने भये नेपाल लाई हेर।
मुटुभरी छातीभरी नेपाली भै बाँच
हर सास्-सास मेची—काली लीई बाँच
माटो पारी पवित्र यो धरतिको बाँच
नेपाल यो तातो रगत लीई बाँच।
नेपाली हो भने तिमी बोक नेपाललाई
मुटुको त्यो धद्कन्मा, साँच नेपाललाई
नेपालकै माया गर, माया लाग्छ भने
नेपालीकै निम्ती मर मर्नुपर्छ भने।




by- श्री ५ महाराजधिराज ज्ञानेन्द्र बिरबिक्रम शाह देव

त्यो  बेला थियो, जब म नेपाली थिएँ !
छर-छिमेकमा सबै नेपाली थियौं,
नेपाली हुनु हाम्रो गर्व थियो
रातो र चन्द्र सुर्य हाम्रो पहिचान
चार जात अनि छत्तीस वर्ण
पुर्व मेची देखि पश्चिम महाकाली
हिमाल पहाड तराई, हामी सबै नेपाली
कोहि छैन पराइ !
अनि आए नेता रुपी ब्वाँसाहरु !
कोहि संसद, कोहि सडक अनि कोहि जंगलबाट
मुलुकको मुहार फेर्ने झुटो नाटक मन्चन गर्दै
१५००० बढी निर्दोष नेपालीलाइ  बलिको  बोको  बनाइ
ससक्त  युवा शक्तिलाइ विदेशिने बाटो देखाएर
मुलुक आज साम्प्रदायिक खाडलमा खसाल्दै छन्
राष्ट्रीयताको ढोंग रचेर
अराजकताको नाङ्गो नाच नाचिरहेछन यहाँ
नत यिनलाई लाज छ नत कुनै सरम
राष्ट्रीयता आज विस्तारबाद सामु झुकी सक्यो
खै तिमीहरुले बुझेको मर्म !!


परजीवी जस्तै मुलुकलाई डसेर तिमीले चार बर्ष
स्वार्थ पुरा गर्यौ आफ्नो
तर अहिले गल्ति सबै अरुको, अनि
तिमीहरु पनि माथि को ओभानो
दाजु-भाईलाई जात-जातमा फुटाई
हिन्दु, बौद्ध अनि मुसलमानको आत्मियतालाई टुटाई
जुन जातियताको राजनीति गर्यौ तिमीले
अक्षम्य  अपराध हो यो, लाग्ने छ आँसु आमाको


खै के भनू म अरु यँहा, निशब्द छु अहिले
तर एक दिन आउने छ,
जो इतिहाँस मा लेखिने छ
तिमिले गरेका सबै पाप र दुस्कर्म को हिसाब हुने छ
गरेका गल्ति लाई आत्म ग्लानी गरि अघि बढ कपुत हरु हो समय हुँदै
नत्र ! त्यो दिन अब टाढा छैन
जब हाम्रो शोक अनि सक्ति....आक्रोश मा बदलिने छ
तब तिमि हरु ले एक मुट्ठी सास अनि एक घुट्को पानी भन्न पाउने छैनौ !!

We may have had  plenty of Revolutions in the History of our Nation. But what we really need at this moment is an Intellectual Revolution. Changing the name of a System doesn't make the big deal when the Rulers are the same with the same old mentality. May God bless us all Nepalese to overcome smoothly form this kinds of Political Crisis and many critical conditions in our society.  

ओहो! त्यो त संबिधान पो रहेछ !!

मध्यांतर पछिको समय
उ आउला भन्ने आशामा
पर्खेर बसीरहें
न त कुनै पत्र
न त कुनै फोन
टाढा कोही रोएको
सुनिन्थ्यो कोही कराएको
सेतो बस्त्र बाँसमा लपेटिएको
बोकर हिड्दै थिए मान्छेहरु
कुटिल मुस्कान ओठमा
आफैले जन्माएर
आफैले रेटेको रे
कस्को लाश होला भनेर
टोलाउदै थिएँ म
ओहो! त्यो त संबिधान पो रहेछ

मेरो मातृभूमि: नेपाल

सुन्दर-शान्त-विशाल
मुटुभन्दा प्यारो
मेरो देश नेपाल
सोचमग्न छु
परदेश भूमिमा बसेर
छटपटी हुन्छ
एक घुट्को सोमरस पिउँछु
घाउहरू चर्चराउँछन्
लामो सर्को धुँवा उडाउँछु
शितल हुन्छ
सुकेका छैनन्
अझै रगतका टाटाहरू
रोकेका छैनन
टुहुरा लाला-बाला
अनि
बिधुवाका भक्कानोहरू
फुलेका छैनन लाली-गुराँस
उम्रेका छैनन बनमाराहरू
रिसको आभेसले झटारो हान्यो
भर गिलास सोमरसले मिटाइ दिए
लामो सर्को तानेर धुँवामा उडाइ दिए
कहिले जङल पसेर
कहिले शहर बसेर
बिकासको बत्ती
झ्याप्प-झ्याप्प निभायौं
न बस्न दियौ
त बाँच्न दियौ
युवा शक्ती बिदेश भगायौ
कन्सिरी तातेर आयो
एक घुट्कोमा बोतल रित्याए
एक श्वासमा खिल्ली सिद्याए
सोमरसले घुमाएको हो कि
धुँवाले उडाएको
आधा-बिहोसिमा बरबराएछु
राष्ट्रनायकहरू हो !
मेरो देश आज
चिहानमा सुतेको छ

Happiness: a Journey not a Destination

Things only heard now  I want to feel.

"For a long time it had seemed to me that life was about to begin. But there was always some obstacle in the way, something to be gotten through first, some unfinished business, time still to be served, a debt to be paid. Then life would begin. At last it dawned on me that these obstacles were my life."

This perspective has helped me to see that there is no way to happiness. Happiness is the way.

So, treasure every moment that you have. And treasure it more because you shared it with someone special, special enough to spend your time ... and remember that time waits for no one ...

So stop waiting until you finish school

until you go back to school

until you lose ten pounds

until you gain ten pounds

until you have kids

until your kids leave the house

until you start work

until you retire

until you get married

until you get divorced

until Friday night

until Sunday morning

until you get a new car or home

until your car or home is paid off

until spring, until summer

until fall ... until winter

until you are off welfare

until the first or fifteenth

until your song comes on

until you've had a drink

until you've sobered up

until you die

until you are born again

to decide that there is no better time than right now to be happy

Happiness is a journey ... not a destination!!

- by Crystal Boyd 

ILLUSION of Love

Abudhabi: UAE International Airport. International Terminal.

Love is just an illusion,
Once you enter, there's hardly any solution,
It is just a game of mind
Wake up and see what you left behind.

 Wishing that someone is all mine,
Definitely, just a waste of time.
Some feel without him/her I will die,
Trust yourself dude!! you will survive.

 Long distance relation, full of imagination,
Better use your brain for other creation.
Holding hand and walking in rain,
Few happy moments and lots of pain.

 Beside love there are other things to focus,
Do not turn yourself into a carcass.
Spending life together is all that about!!!
Then why its full if jealousy, betray, and doubt.

 Movies, Novels, and other sources we hear,
Use your logic to overcome emotional affair.
Love,..LoVe,..LOVE..what the HECK is love.???
greeting, kisses and dating....beside it there is nothing above.......

The momentary Glimpse

the Bleeding HEART !!

The Flying Horse :) 

Once upon a time in the Past was gone Crazy with HAIR !!

At Frankfurt International Airport. :) with beloved ones.

sometimes even the Floor of Library turns Colorful. 

Alien Light on the Street. :D

Utilizing the rest Time :D Medical books are so boring. 

:)

Blieskastel; I just remembered Dolakha, heaven where I born. :)

Saarbrucken: a city of light and night is just awesome here when you have a good company.

Reflection: mirror never lies.