मनको आवेग ...

छालको आवेग

कहाँ थामिसक्नुको छ र

यता किनारमा

उर्लदै आएर

छिनभरमै

निथ्रुक्कै भिजाउँछ

ओभानो मनलाई ।

आफै उभिएको धरातल

कमजोर भएको बेला

यिनै पाईतालाको भर नलाग्दो रै'छ

चर्को चर्को भएको दाल पिएझै

नुनिलो पानीले प्यास नमेट्दो रै'छ

थाहा छैन

म गोडा चार एक खुसीका

त्यान्द्रा टिप्न आएको हुँ

अथवा यहि छालको सामिप्यमा

आफैलाई समाहित गर्न?

लाटो मन

पल्लो किनार खै त भन्छ सागरको

बुझाउनै गाह्रो

पर क्षितिजमा देखिने संगम

केवल पानी र आकाशको मात्र भनेर

नियति एकै त हो आखिरमा

सागर जस्तै म

अथवा म जस्तै सागर

मेरो एकपाटे खुसी

उसको एकपाटे किनारा ....