आमा

खुम्चिएको निधार , फुलेका जिउका नशा अनि खिइएको त्यो शरीर,

कुरूप हैन आमा, तिर्थ भन्छु त्यसलाई म, भन्छु परमात्माको मन्दिर ||

सम्पन्न भएन त के भो,

डोको भित्र बिछ्यौना पाउने,

मेरो बाल्यकाल सर्बोत्तम- सुन्दर छ,

आफु खिएर मलाइ खुवाउने ,

तिम्रो महिमा अपरम्पार छ !!

उकालो-ओरालो, घास-दाउरा र पानी पधेरा,

जुध्नै पर्ने र जित्ने पर्ने लडाई साझ-सबेर,

दुखाएर आफुलाई जोगायौ मलाइ,

मुटुको टुक्रा र आखाको नाम दिलाई ||

कठोर जिन्दगीमा भार मेरो बोक्दै,

लुकाई पिडा, ममता र प्यार पोख्दै,

जुध्दै आफू, जोगायौ मलाई रात-दिन

कसैगरी तिर्न म सक्दिन आमाको ऋण ||